Arafların insanı "bu kez orada değilim" dediğinde aslında yedek bir aldanış saklıyordu gene cebinde.Denize baktı,kahvesini yudumladı. Evinden uzaktaydı ama çok yakındı kendine.Aklında bir anda hatırlanıp kaçan milyarlarca anıdan oluşan bir müsvedde defteri tutmayı istedi her seferinde.O defteri olsaydı yazacak çok şeyi olurdu belki de.Yarım bir nefes gibiydi aşkları.Uçurumun dibine kadar gidip,bedenini,ruhunu ve saçlarını rüzgara yarım bir sekilde bırakıp,tam düşecekken geri dönmekti.Kaçmak diyorlardı buna.Kaçmak kendine yaklaşmaksa neden kötü olsundu?
Yeni keşfettikleri meze evinde çalan müzik onu izlediği bir filme götürmüştü.Bir yaz boyu süren kısacık bir aşk olacak bu da demişti.Adam solaktı.Çatal bıçak elinde farklı görünüyordu.Bazen konuşurken çenesi hafif hafif tirtiyordu. Bu sonradan kazanılmış bir edim miydi?."Ne düşünüyorsun?" diye sorduğu soruya "Seni terk edeceğim anı" diye cevap verebilirdi.Ama vermedi.Rakısından bir kaç yudum aldı hızlı hızlı.Adamın sol profiline baktı ve sonra da kadehindeki rakıyı sonuna kadar içip kırık beyaz rengi alkolün kalbine dek işlemesini bekledi.
Kapının önünde karşılaştıklarında elinde kendi boyunca siyah bir çöp torbası vardı.Güneş gözlerine dalıyordu.Çarpık bir gülümseme."Seni görmek ne kadar güzel"demeye çalışan ama bu hissi bile erteleyen-erteleyebilen- bir gülümseme.Evi dolduran aromatik mum kokusu.-Bu şeylerden daha çok almalı çok güzel kokuyor-
Kimi insanlar mutluluklarını erteleyebiliyorlar.Korkularını bir battaniye gibi üzerlerine atıp sözümona koruyorlar kendilerini.Ruhları isilik döken insanlar işte bu battaniyelerle yaşayan kalbi evsiz insanlar.Elimi uzatıyorum.Ben düşman değilim.Hiç olmadım.Buna vaktim de yoktu zaten.
Bu sefer arafta değilim derken aslında sadece basit bir denklemdi onu ayakta tutan.Daha önce hiç bir yüzde görmediği saf bir gülümseme.Ne kadar çarpıklaştırmaya çalışsa da gizlenemeyen masumiyet.Litrelerce birayla,sigarayla,şarkılarla,yalanlarlarla,rol yapmalarla bile saklanamayacak bir masumiyet.
Şimdi kendine seçtikleri alışkanlıklarla olası masallara karşı sahte kalkanlar yaratmış bütün insanlara bir sözü vardı;
"Kendinizi kandırırken hiç mi utanmadınız?"
ne dediniz?duyamıyorum sizi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Çekinme,yaz.