Uyandım.Yaz saati uygulaması. Saat 07:03,Martın 31 i 2013.yıl.İçselleştirmemeye çalıştım.iyi denemeydi.
tırnaklarım.füme rengi ojeler. çıkarmam lazım.cenaze evinde renkli ojeli olmak hep biraz tuhaftır. sanki tüm renkler sıfırlanmalıdır ölümle.ölüm sıfırlanış mıdır? bir olma mıdır? Bilemedim.
ve en sevdiğim kokular elimde.Karamel ve vanilya.Çocuk gibi işte.Kokuların o tuhaf mutluluk verici yapaylığına sığınma. Çocukken orta parmağım çelik kapıya sıkıştığında parmak ucumun küçüçük bir kısmı kopmuştu.Tırnağım rüzgarda asılı bir çamaşır gibi parmağımın ucunda sallanıyordu. Ve o anda çilek kokulu bir ruj vermişlerdi elime.Ağlamayayım diye. Ruju dudaklarım yerine yüzüme sürmeye başlamıştım.Acım o kadar çoktu ki yüzüm uyuşuyordu,bu kokulu renkli saçma şey o acıyı geçirebilirdi belki...Annemin yüzünü hatırlamıyorum ama o çilek kokusuna karışan küçük hıçkırıkları hala kulağımda...
Bugün bahar çiçeklenişleri arasında toprağa gömülecek bir sevdiğim var.
Ve bugün yaşamımın dönüm noktasının yıl dönümü.Bugün çok şey.
Bugün Anafiotika'nın büyülü sokaklarında aynı kareleri çekerken ilk görüşte aşık olmanın günü.Bugün o kadar çok şey ki...Saat 16:00...O ilk buluşmanın saati.Üzerimdeki deri ceketi bile çıkaracak kadar güzel bir bahar ikindisi.Elinde fotoğraf makinen ile beni Acropolis müzesinin önünde bekleyişin.Seni ilk görüşüm. Saatlerce süren uzun bir yürüyüş. Viski içerken defterime notlar yazmanı izleyişim ve sana aşık oluşum...
Tam bir sene önce...
Zamanla beslenen ve güçlenen aşk...özgürlüğüme sarılır gibi sevdiğim tek insan...Her şey...
ve en sevdiğim kokular elimde.Karamel ve vanilya.Çocuk gibi işte.Kokuların o tuhaf mutluluk verici yapaylığına sığınma. Çocukken orta parmağım çelik kapıya sıkıştığında parmak ucumun küçüçük bir kısmı kopmuştu.Tırnağım rüzgarda asılı bir çamaşır gibi parmağımın ucunda sallanıyordu. Ve o anda çilek kokulu bir ruj vermişlerdi elime.Ağlamayayım diye. Ruju dudaklarım yerine yüzüme sürmeye başlamıştım.Acım o kadar çoktu ki yüzüm uyuşuyordu,bu kokulu renkli saçma şey o acıyı geçirebilirdi belki...Annemin yüzünü hatırlamıyorum ama o çilek kokusuna karışan küçük hıçkırıkları hala kulağımda...
Bugün bahar çiçeklenişleri arasında toprağa gömülecek bir sevdiğim var.
Ve bugün yaşamımın dönüm noktasının yıl dönümü.Bugün çok şey.
Bugün Anafiotika'nın büyülü sokaklarında aynı kareleri çekerken ilk görüşte aşık olmanın günü.Bugün o kadar çok şey ki...Saat 16:00...O ilk buluşmanın saati.Üzerimdeki deri ceketi bile çıkaracak kadar güzel bir bahar ikindisi.Elinde fotoğraf makinen ile beni Acropolis müzesinin önünde bekleyişin.Seni ilk görüşüm. Saatlerce süren uzun bir yürüyüş. Viski içerken defterime notlar yazmanı izleyişim ve sana aşık oluşum...
Tam bir sene önce...
Zamanla beslenen ve güçlenen aşk...özgürlüğüme sarılır gibi sevdiğim tek insan...Her şey...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Çekinme,yaz.