Tanrı,Anne.

EN sevdiğin mevsim geldi.Ben neler yapıyorum. Ah nasıl da omuzlarım düştü rimellerim aktı dün gece. Ah nasıl da korktum ben bir çocuk gibi...Annemin yanına koştum.Ilık koynuna girip göz yaşlarımı kalbine doğru bir ip gibi akıttım.Anne kokusuyla sarmalandıkça yumuşadı yanaklarım...Kabuslardan geçtim sana geldim dedim.Yanına yatırdı beni.Sihirli ellerle şifa verdi bana.Sonra o büyülü tülbenti örttü gözlerime."Bu sihirlidir,uyku serpecek gözlerine" dedi...Anneler hep doğruyu söyler biliyor musun? En çok kızdığında bile en doğruyu söyler. Peki beni sınamaların bitmedi mi ey Tanrı? Beni neden korku topraklarına saldın yine?